Tik Tak

Dakikalar geçiyor tik tak.. Sona bir adım daha. Başlangıç çok görkemli,  sanki her doğum dünyanın  dönüm noktası, bir mucize, sonra aniden rutinleşme, aynılık ,benzeşme takip etme sürüden ayrılmama, risk alırım korkusu. Çocuk yetiştirmenin   kopma noktası.. evet gerçekten görkemli ve çok özeldi , evrenin miniminnacık da olsa bir noktasını tamamlamaya gelmişti,  ona ait bir nokta . Korkularımızla  yönetilen bizler onları da sıradanlaştırıyoruz, gelişmelerine fırsat vermiyoruz .. Doğadaki görevlerini , evrendeki yerlerini  hiç bilemiycekler, anlamsızlaşacaklar, yapay olacaklar, yönetenin oyuncağı olacaklar. Buna da düzen böyle , onun iyiliği için diyeceğiz. Yazarın dediği gibi gen bencil, özveri palavra. Ne yaparsak  kendimiz için, kendi konforumuz için yapıyoruz. Sonra büyüyorlar aynı bizim gibi ,tik tak tik tak sona bir adım daha.....Ebeveynlik bundan farklı bir şey olmalı, çok kafa yormalı, özgürleşmeli  düzenden ve korkularımızdan...Diye düşünüyorum  ...